संवाद – माझ्यातला मी आणि तुझ्यातला मी – ०१

संवाद आणि संभाषण यात फरक नक्कीच असतो. मला संभाषण नाही करायचं, संवाद साधायचा आहे, माझ्यातल्या मीचा तुझ्यातला मी शी.

काय आहे ना … आपल्यात होणाऱ्या संभषणामूळे आपल्यातला संवाद हरवत चालला आहे.

आता माझ्यातल्या मी कोण? तर हा माझ्यातला मी म्हणजे ‘मी जसा आहे तसा’, जो अव्यक्त आहे, दुसऱ्याच्या शरिरातील आत्मा असल्या सारखा वावरणारा, स्वत:च अस्तित्व हरवुन बसलेला. आणि तुझ्यातला मी कोण? तर ह्या माझ्यातल्या मी चा थांगपत्ताही माहीत नसलेला, जगाला दिसतो म्हणून अस्तित्व असलेला, अपेक्षांचं ओझं वाहणारा, आणि श्र्वास चालू आहे म्हणून जगणारा.

बराच गोंधळ उडाला असेल नाही? पण काय आहे ना, असे बरेच “मी” आपल्या भोवती असतात, तुझ्यातल्या मीला ते जाणवतही नसतील.

तर मला आज संवाद साधायचा आहे तुझ्याशी, तुझ्यातल्या मी शी. सांगून टाकायचे आहे की नाही जमणार हे द्वंद्व, थकलोय आणि हरलोय हा मुखवटा घालून. आता जगायचंय जसा आहे तसंच. तु म्हणशील म्हणजे नक्की काय करायचंय? सांगतो ऐक…

काल एक वाक्य ऐकलं… “This generations living only engineered and technical relationship. They don’t think beyond physical needs, either bodily or materialistic. They forgot emotional needs of relationship. In-fact they diverted their emotions towards physical needs and bonded it tightly so there is no escape”

कळलं? ही आजची पिढी फक्त व्याव्हारिक संबंधांवर जगतेय. त्यात भावनांना जागाच नाही. माझी इथेच घुसमट होते आहे म्हणून माझ्यातल्या अव्यक्त मी आज व्यक्त होतोय. तुझ्यातल्या मी कडून अश्याच होणाऱ्या अपेक्षा मला जिवंतपणी मरण यातना देतात. तुझ्यातल्या मी च्या दार्शनिक सुखासाठी माझ्यातल्या मी अनेकदा दुखावलेला असतो हे तुझ्या लक्षात येतही नाही.

खरं तर चुक तुझी ही नाही. स्वत:ला काय हवं हे समजून घेतल्याशिवाय दुसऱ्याला देण्याची घाई केली की हे असं होतं.

संवाद सुरू केलाय… पुन्हा येईल… कारण तुझ्यातल्या मी शी युती करून माझ्यातल्या मी ला आयुष्याचं हे राज्य सुखाने चालवायचं आहे.

तुझ्यातल्या मी – माझ्यातल्या मी

फक्त तुझाच मी…

Stolen Dreams

“Hi!”

“I think I don’t need to give my introduction, as I don’t have any now. YES! I lost it that too!”

“It’s happened two years back first time when I ignored it and didn’t care about it and moved on to my life. But it happened again…. Somebody has stolen my DREAMS!”

As he finished his sentenced, Yash looked up to a young man, he looked like tired and completely sweating, fast breathing and his eyes were all red and had some hope too!

“What exactly you said?” Yash replied as he thought he miss understood.

“My Dreams! They were stolen two years back and now again it happened today afternoon.” Young man tried to explain.

Yash who is in-charge of small police station now lost his interest and asked constable Kale to throw this idiot young moron out. Yash was already so much tired of today by standing whole day on street for a rally to get manage.

Young man started beg to him for at least listen to him what happened.

Yash understood that this man has some psychological problem and he knew what should be done to this case. As Yash planned to call famous psychology specialist tomorrow morning to help this young man he said,

“OK! Do one thing come tomorrow morning, see if you can get dreams back tonight, if not we will do something tomorrow.”  And Yash stand up and moved towards door to get himself out of the office.

“No sir! This is impossible those dreams were built from many nights for forever life how they can come back within night. I lost everything please! Listen.” He begged but Yash didn’t turn back and went outside.

Young man was still crying as if he lost his love, his life.